-موقع تنبیه باید همیشه طوری عمل کنیم که دانش آموز متوجه شود این کار ما در واقع انتخابی است که خود او کرده :
« فاطمه ! اگه نذاری مریم ! به درس گوش بده »
با گفتن این جمله دانش آموز متوجه می شود که تنبیه او نتیجه منطقی عمل خودش بوده،
-باتوجه به روانشناسی خصوصیات نوجوانان در این رده سنی ،هرگز به حریم فردی دانش آموزان تجاوز نکنیم . اگر بیش از حد به آنها نزدیک شویم احتمال این که گفتگویی آرام در باره ی یک نکته انظباطی به
برخوردی خشن و شدید تبدیل شود به طورچشم گیری افزایش خواهد یافت.
-اگر مجبور هستیم صحبتمان را با دانش آموزی قطع کنیم تا رفتار نا مناسب دانش آموز دیگری را تصحیح کنیم حتما از او عذر خواهی کنیم .
« فاطمه معذرت می خوام . باید چند کلمه با مریم صحبت کنم . الان بر می گردم » این طوری بچه یاد می گیره برای دیگران ارزش قائل بشه .
-به جای این که روی اشتباهات دانش آموزامون تمر کز کنیم او را به سوی انتخاب رفتار مطلوب راهنمایی کنیم.
-به اوونا یاد بدیم که اشتباه کردن بد نیست در اشتباه ماندن بد است... باقری